Waarschijnlijke contante betaling navorderbaar, geen boete

Een man exploiteert een binnenschip waarmee hij plantaardige olie vervoert. De binnenschipper
reinigt de ladingtanks van zijn schip regelmatig door deze schoon te spoelen met water.
Dat spoelwater wordt verzameld in sloptanks. Die sloptanks bevatten spoelwater en
restanten olie, slops genoemd. De binnenschipper ontdoet zich van de slops door deze
op te laten halen door een vethandelaar. Als het percentage olie in de slops hoog
genoeg is, ontvangt de schipper een vergoeding voor deze slops. De Belastingdienst
stelt dat de binnenschipper niet alleen per bank, maar ook contant betalingen voor
de slops heeft ontvangen. Die contante betalingen heeft de man niet verwerkt in zijn
administratie en evenmin opgegeven in zijn aangiftes IB/PVV. De inspecteur heeft hem
daarom navorderingsaanslagen en vergrijpboetes opgelegd. De man gaat hiertegen in
beroep.

Te veel twijfel voor vergrijpboete De inspecteur baseert zijn stelling dat de binnenschipper contante betalingen heeft
ontvangen op gegevens die zijn verkregen bij een onderzoek bij de vethandelaar. De
administratie van die vethandelaar bevat ‘inkoopfacturen’ op naam van de binnenschipper
waaruit contante betalingen volgen. Rechtbank Noord-Nederland vindt de ontvangst van
contante betalingen voor 2012 en 2013 aannemelijk en voor 2011 gedeeltelijk, omdat
dit het meest waarschijnlijke scenario is. Daarom mag de Belastingdienst over deze
jaren navorderen. Maar om een vergrijpboete te mogen opleggen, moet de fiscus voldoen
aan een zwaardere bewijslast. Daarin slaagt de inspecteur niet. Volgens de rechtbank
is niet buiten redelijke twijfel dat de man de gestelde contante betalingen heeft
ontvangen. Uiteindelijk vermindert de rechtbank de navorderingsaanslag over 2011 en
vernietigt alle vergrijpboetes.

Bron: Rb. Noord-Nederland 19-11-2024 (gepubl. 28-11-2024).